Elke dag opnieuw staan we er met een glimlach.

12 maart 2020, de dag dat het wzc de deuren tijdelijk gesloten moet houden.
Momenten van verdriet, onwetendheid, stress en angst. Minder fysiek contact met de bewoners valt iedereen zwaar, maar voor een leuke babbel of oppepper maken we met plezier tijd, mits de nodige afstand natuurlijk.

Samen als team doen we ons best om het voor de bewoners en elkaar zo aangenaam mogelijk te maken. We spreken elkaar goede moed in, maar tikken elkaar ook wel op de vingers als het nodig is. Elke dag opnieuw staan we er met een glimlach voor onze bewoners en vooral, keer op keer komen we met nieuwe ideeën om het contact tussen de bewoners en familieleden te behouden. Zo hebben we skype en zijn er contactmomenten in de veranda, of beneden achter het glas.

Onze bewoners worden enorm in de watten gelegd, in het weekend is er de mobiele cafetaria, zodat elke bewoner toch kan genieten van een drankje en wat zoetigheid!

Als slot wil ik graag iedereen bedanken : collega's, onderhoudsdienst, administratie, werkmannen, kinesisten, mensen van buitenaf en familie's. Maar vooral ook onze directeur, want hij zorgt er elke keer opnieuw voor dat wij niets te kort hebben!

De lach op de bewoners hun gezicht is goud waard en de dankbaarheid spat eraf. En dat is wat ons gelukkig maakt en ons de kracht geeft om er elke dag opnieuw, terug te staan.
Samen staan we sterk en gaan we dit beestje met man en macht verslaan!