Het wordt tijd dat we elkaar terug kunnen vastpakken

Ongeveer 8 weken in lockdown in ons woonzorgcentrum. Wat doet dat met een zorgverlener en wat doet dat met onze bewoners? Dat is een vraag die we na een paar weken in lockdown regelmatig kregen  van vrienden die over ons, onze collega’s  en over onze senioren wel wat bezorgd waren. En dan konden we daar met de beste wil ter wereld niet goed op antwoorden… 

ja, het gaat wel, als in: we doen maar voort, maar zijn moe als we ‘s avonds thuis komen. Doodmoe, voornamelijk door  de emotionele balast en de verantwoordelijkheid die we onszelf opleggen om dat vieze beest niet mee in de thuis van onze bewoners mee te brengen. Het vraagt veel energie omdat we allemaal, 1 voor 1, van onderhoudspersoneel, keukenpersoneel, klusjesman, administratieve kracht, directie en zorgverleners, bang zijn om onze bewoners misschien wel  te besmetten. We doen er alles aan om ze te beschermen. Het kasteel en alles wat er in staat, is  nog nooit zoveel ontsmet geweest als  de laatste 2 maanden. 

In het begin komt er heel wat organisatie bij kijken maar al snel loopt dat  allemaal op rolletjes. Familie die de was ophaalt en proper terugbrengt, onze senioren leren nieuwe technologieën kennen en Skypen alsof ze nooit anders gekend hebben,  personeelsleden die opkijken en corrigeren als er mensen zijn die niet op veilige afstand blijven, ijsjes en biertjes worden gesmaakt in de kamer, de eerste zonnestralen roepen de mensen gelukkig wat buiten om wat zuurstof op te snuiven.

Maar het wordt stilaan tijd…tijd dat we terug elkaar kunnen vastpakken, onze bewoners hun familie kunnen zien en knuffelen, de verzorgers de bewoners kunnen omhelzen.  Tijd dat de bewoners terug samen kunnen eten en aan elkaar kunnen vragen hoe het gaat en of ze goed geslapen hebben, tijd dat alles weer openstaat en zijn normale gangetje weer gaat.

Laten we hopen dat die dag er snel komt en we met een gerust hart terug naar het normale leven in ons mooi woonzorgcentrum kunnen gaan.

Kathleen en Kaat