We moeten affectie combineren met zorg, en veiligheid: alle drie onontbeerlijk.

31-07-20

Onze vader die in De Verlosser verblijft betekent heel veel voor ons. De maanden sinds midden maart hebben wij dan ook vooral met een gevoel van machteloosheid beleefd: we moeten veel uit handen geven. Tegelijk moeten we meer klaarstaan dan ooit, al was het maar door één telefoontje per dag. We moeten affectie combineren met zorg, en veiligheid: alle drie onontbeerlijk. We kunnen het niet alleen. Wij hebben daarom vanaf het begin vertrouwen gehad in het partnerschap met De Verlosser. Er was een grote dankbaarheid, toen bleek dat het beleid van het wzc ertoe heeft bijgedragen dat er geen besmettingen waren. De voorzichtige, maar tegelijk zeer menselijke houding blijven we tot vandaag appreciëren. De regels zijn streng, omdat dat niet anders kan, maar wij ervaren ook een grote bekommernis, begrip, en respect voor zowel bewoners als familie. Van elk moment dat mogelijk is genieten we meer bewust dan ooit: net nu wordt de liefde voor onze vader bijna tastbaar. Er is ook een zeer grote betrokkenheid vanuit de instelling, die helpt om deze uitzonderlijk moeilijke situatie op de best mogelijke manier door te komen. 

Maar we pleiten om zeker op dit moment zeer, zeer voorzichtig te zijn: nu de gevreesde tweede golf ons dreigt te overspoelen mogen we geen enkel risico nemen. We vragen aan De Verlosser om heel strikt te zijn met de veiligheid, en alle regels nauwgelet toe te passen; we willen ook iedereen oproepen om die regels te aanvaarden en er geen millimeter van af te wijken: alleen zo kunnen we hier veilig doorkomen! Familie en personeel, samen staan we aan dezelfde kant; aan de andere kant staat een lelijk, gemeen virus dat tussen ons en onze geliefden staat.

Bart Van der Bruggen, zoon van Lode.